Moeten

Tijdens de Ramadan moet je je van alles onthouden om later, als de zon onder is, de schade dubbel en dwars in te halen. En je moet flink uitpakken tijdens het afsluitende Suikerfeest. Als Sinterklaas in het land is moet je je hoeden voor racisme: iets met Zwarte Piet en de slavenhandel. En je moet aan de gang met gedichten, chocoladen letters en surprises. Kerstmis, dat is verreweg het meest tirannieke feest. Dan moet je iets bijzonders op tafel toveren, gezellig zijn, kaarten versturen, je moet je huis optuigen, familiebanden aanhalen, naar de Nachtmis, cadeautjes kopen, je opdirken, je moet vredesbestanden sluiten, et cetera. Oud en nieuw? Dat moet je met anderen vieren, flessen ontkurken, hossen, handen schudden en zoenen uitwisselen, vette oliebollen wegwerken en urenlang kabaal aanhoren van Oostblok-vuurwerk.
Maar dan, ineens, is het Pasen. Een oase! Ontbijtje, eitjes (zoeken) en klaar is kees. Als bonus zijn de bomen weer groen, staan de tulpen in bloei, dartelen de lammetjes in de wei en murmelt de paus iets vreedzaams vanaf zijn balkonnetje.
Van mij mag het altijd Pasen zijn, en die andere feestdagen van de kalender.