Motoriek

Er gebeuren verschrikkelijke dingen in de wereld om ons heen. Maar niets is zo verschrikkelijk als het afscheuren of -breken van een lipje van een verpakking, dan stort ik pas echt in. Plakjes kaas of worst, Indische boemboes, kant- en klaarmaaltijden, desserts, voorverpakte haring, kattendiners, katjang pedis, bijna alles zit (vacuüm) verpakt in kunststoffen bakjes waarover een plastic vliesje waaraan een lipje dat onbedoeld kan afscheuren zodat je het product niet naar behoren kunt openen. Zodra dat gebeurt, verval ik in een staat van schuimbekkende redeloosheid waarbij Mussolini, Saddam en Pol Pot met terugwerkende kracht zouden verbleken tot zoetgevooisde Weense koorknaapjes.
Godallemachtig, worden die verpakkingen nooit getest of zo?! Het lijkt me voor een fabrikant immers zo’n kleine moeite om een stagiair in te huren die om de zoveel tijd een steekproef neemt. Gewoon af en toe aan een lipje trekken en je weet genoeg. Zit dat lipje (en het vliesje) te vast, voeg dan minder lijm toe! Scheurt dat lipje af, maak sterkere lipjes!
Er zit echter nog een andere kant aan dit verhaal, een lichamelijke. Het betreft namelijk mijn eigen motoriek die er - door ongeduld, onhandigheid of beginnende Parkinson – voor zorgt dat ik regelmatig lipjes en vliesjes aan gort trek. Reden genoeg om in foetushouding op de keukenvloer te gaan liggen.