Automaat
Met dierentuinen
zit het lastig. Aan de ene kant is het geen pretje te zien hoe
onschuldig gevangenen levenslang uitzitten. Aan de andere kant is er het zogenaamd educatieve aspect en de functie tot behoud van soorten. Daar komt
bij dat het in moderne dierentuinen meestal prettig toeven is - voor bezoekers
althans - vanwege het vele groen en de fraai aangelegde panorama’s. Zeker de
Zoo van Emmen voldoet aan dat beeld. Desondanks stond ik er onlangs* moedeloos toe te kijken hoe een zwarte panter
rusteloos op en neer liep langs het gaas dat zijn territorium ernstig beperkte.
Vijf meter naar links, vijf meter naar rechts. Zijn footprint zat zo diep
in de harde aarde gestanst dat 't mogelijk zichtbaar is via Google Earth. De panter ijsbeerde op de automaat. Van nature beeldschoon en
perfect afgestemd op zijn omgeving, was hij verworden tot een slaafse robot.
Waar zijn gedachten waren, weet ik niet, maar zijn lijf ging zijn gang.
Later die dag
stapte ik in datzelfde Emmen de V&D binnen. De roltrap bleek defect. Op een
opgeplakt briefje stond iets over onderhoudswerkzaamheden én dat de roltrap dus
'even als gewone trap’ te gebruiken was. Aha, dacht ik, nu goed opletten,
want uit ervaring weet ik dat het vreemd aanvoelt een stilstaande roltrap te
betreden. Brein en lichaam sporen dan niet met elkaar. En dàt bleek toen ik
half struikelend omhoog liep. Omkijkend zag ik dat andere
gebruikers eveneens stuntelden.
Wandelende
automaten zijn we, met een beperkt aantal keuzes. Is dat erg? Niet echt, maar wel als
je als zwarte panter je godganse bestaan achter gaas in Emmen moet
doorbrengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten