Gewone mensentaal

Onlangs kreeg ik een brief van Zilveren Kruis Achmea, mijn ziektekostenverzekeraar. In dat schrijven bood men aan het verplichte eigen risico in maandelijkse termijnen te innen opdat de lasten gespreid worden. De brief begon zo:

Beste meneer Nagel,
In 2016 stijgt het verplicht eigen risico naar € 385,-. Voor veel mensen is het verplicht eigen risico best een hoog bedrag om in één keer te betalen. [...]

Het gaat mij om het laatste zinnetje, let vooral op dat 'best'. Daar is vast lang over nagedacht. Knappe koppen - taalkundigen, psychologen, communicatietypjes – hebben zich over de concepttekst gebogen. Uiteindelijk kwam men tot de slotsom dat de boodschap in gewone mensentaal gebracht moest worden waarbij Zilveren Kruis uiteraard begripvol en inlevend diende over te komen.
Geheel onbedoeld veroorzaakte de tekst echter chaos in mijn reptielenbrein. Want als het bedrag ‘voor veel mensen best hoog is’, dan is dat voor veel anderen dus ook weer niét. Zilveren Kruis zorgt daarmee voor tweespalt onder haar klanten. Aan de ene kant zijn er zeer velen die zo’n bedrag soepeltjes uitgeven, bijvoorbeeld aan een concertkaartje voor Adele. Aan de andere kant van het spectrum bevinden zich de zieligerds die dat bedrag in termijnen moeten zien op te hoesten. Nu heb ik nooit taalkunde, psychologie of communicatie gestudeerd, dus waar bemoei ik me mee? Maar voor zeurpieten als ik is de toon in deze brief best badinerend, misschien zelfs neerbuigend. Of in gewone mensentaal: best lullig.