Doorpakken

De Windroos is een basisschooltje, bij mij om de hoek. Toen ik er gisteren, 3 december, langsliep, werd de deur ineens opengesmeten en stormde een klas uitgelaten kids het schoolplein op. De meest vrolijke was een donker jochie verkleed als Sinterklaas. Hij droeg een oversized tabberd en op zijn zwarte krullenbol balanceerde een groteske mijter. Ik vond dat een grappig gezicht, zo’n negroïde joch dat de Sint uithing. Jazeker, zulks heeft met raskenmerken te maken, racisme in zijn zuiverste vorm dus. Excuses daarvoor. Ik vind trouwens ook zwarte bisschoppen en kardinalen geiniger ogen dan hun witte of roze collega’s. Dat beeld kietelt, bezorgt mijn humorpapillen een boost. Eigenlijk vind ik sowieso de doorsnee neger iets grappiger dan de doorsnee witmens. Kan er echt niets aan doen, sorry. Een neger met een pruik of raar hoofddeksel is meestal leuker dan een witmens met een pruik of raar hoofddeksel. Om Paul de Leeuw heb ik bijvoorbeeld nog nooit van mijn leven ook maar één seconde gelachen. Maar een donkerbruin jochie dat als Sinterklaas verkleed over het schoolplein stuitert, dan kan ik aan 't zuurstof. 
Dit geschreven hebbende, waarom breekt de gekleurde Santa eigenlijk nog niet door? En waarom maken zijn Lapse rendieren niet plaats voor een span Botswaanse kafferbuffels? En wie verbiedt nu eens en voor altijd die perverse witte Kerst? En wanneer wordt Sint Nicolaas' brave Amerigo ingeruild voor een bonte Appaloosa? Ik bedoel, laten we tijdens deze van racisme doordesemde feestmaand nu eens niet uítpakken, maar dóórpakken. Wir schaffen das, yes we can.